“…Atları rüzgâr kanatlılar… Atları rüzgâr… Atları… At… Rüzgâr kanatlı atlılar gibi geçti hayat!”
Yaşamak; saçlarımızı rüzgâr taramışsa, biraz olsun değmiştir.
“…Belki de öyle… Öyle ama… Ne bileyim işte, dönüp şöyle bir baktığımda…”
Arada bir dönüp arkamıza bakarız; anılar, şehirler, yaşananlar, olaylar bunu gerektirir.
Ancak yaşamak yarınla ve umutla devam eder, geçmişle değil.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.