Svevo, bu eserinde başlıca dört kahramanın yaşantılarına, onların iç dünyasına ve düşüncelerine yer veriyor. Bu dört kahramandan biri olan Emilio eserin merkezinde yer almaktadır. Diğer karakterler ise Emilio’ya bağlı olarak ortaya çıkarlar. Bunlar, Emilio’nun kız kardeşi Amalia, yakın dostu Stefano ve sevgilisi Angiolina’dır. Kitapta olaylardan çok, bu olayların kahramanların iç dünyasında yarattığı etki anlatılmaktadır. Yazar, karakterler üzerinden dönemin burjuva toplumunu yansıtmaya ve toplumun yaşadığı sıkıntıları ve bulunduğu koşulları aktarmaya çalışmış. Kitabın ilk bölümleri karakterleri tanıma açısından durağan geçiyor, daha sonra ise Emilio’nun Angiolina ile tanışması ve ilişkileri üzerinden kitap ilerliyor. Kıskançlığın, pişmanlığın, çaresizliğin, umutsuzluğun kısacası her duygunun hissedildiği bir okuma serüveni başlıyor. Olaylar başkarakter Emilio’nun gözünden aktarılıyor ama yazar anlatıcı olarak bazı yerlerde araya giriyor ve Emilio’nun anlatımını birçok yerde yalanlıyor. Bu durum aslında Emilio karakterinin çoğu zaman gerçekleri görmek istemeyip kendini kandırmaya çalışmasından kaynaklanıyor. Bu durumlarda birçok kez Emilio’yu silkelemek istemedim değil, bazen bariz olan birçok şeyi o kadar çok görmezden gelmeye çalıştı ki pes artık dedirtti. :) Eserde zıtlıklardan fazlasıyla yararlanılmış. Örneğin kitabın ismi. Her ne kadar karakterler genç olsa da aslında yaşlılık ismi esere tam anlamıyla uyuyor. Yaşantılarının tekdüzeliğinden yorulmuş ve zamanından önce yaşlanmış gibi karakterlerimiz. Özellikle de Emilio’nun kardeşi Amalia. Gençliğini yaşamamış, sağlıksız, neşeden yoksun, her günü monoton geçen ve hayallerde yaşayan bir karakter. İki kardeşin aksine arkadaş Stefano ve sevgili Angiolina ise hayatın sağlıklı, dinamik ve eğlenceli kısmına denk gelmektedir. Kitabın sonlarına doğru bilinçaltına da yer vermiş yazar. Amalia karakterinin gündüz hayalini kurduğu ve olmasını istediği şeyleri gece birebir yaşaması ve rüyalarında konuşması ve bizim de onun dünyasına ortak olmamız beğendiğim kısımlardı. Her ne kadar psikolojik unsurların baskın olduğu görülse de aslında derinlemesine de işlenmemişti. Daha çok sıradan hayatın yansıması gibiydi. Kısacası, ben beğendim. İç konuşmaların yoğun olduğu, tutarsız düşüncelerin bol olduğu, çoğu yerde yeter artık dedirten bazı yerlerde ise hüzünlendiren, herkesin birbirini tanıdığını sandığı çoğu yerde kendisine bile yabancı olduğu bir okuma serüveni oldu benim için.

YaşlılıkItalo Svevo · Can Yayınları · 2014209 okunma

·

374 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.