İnsan, onu çevreleyen dünya ile kıyaslandığında, bir şeker kamışından farksızdır, lâkin o, kavrama yetisi bahşedilmiş bir şeker kamışıdır.
Ufacık bir şey onu öldürmek için yeterlidir. Yinede insan tüm mahlûkattan ve yersel olan her şeyden daha üstündür. Çünkü o, ölürken bile öldüğünün bilincindedir. İnsan, bedeninin, doğa karşısında yok olacağının