melankoli, neyin içine çekildiğimizi ve içimize neyi çektiğimizi tam olarak bilemediğimiz için gizemli görünür. freud "yasta dünya yoksul ve boş bir hal alır, melankolide ise yoksullaşan ve boş hale gelen ben'in kendisidir." der yas ve melankoli makalesinde. belki ikinci dünya savaşından belki kanserinden, belki her ikisinden belki de bambaşka nedenlerden dolayı "her koşulda bu benim son savaşım." diyen freud ile aynı dram, aynı sahne, aynı dekorlar içinde başı dönmüş insanlardan söz eden ve "flaneur" kavramıyla anılan benjamin'in penceresinden: üstesinden gelinmesi gereken bir hastalık veya yalnızca dünyaya yönelik bir eğilim olarak melankoli; sadakat, yas ve bağlılık üzerine.