“tuhaf şeyler oluyor bak insan kendıne yuvarlanınca “
Kızdım onlara pencereden baktığım yerde ve bağırdım gırtlağımın gücü yettiğince;
Sizi affetmeyeceğim. Affetmeyeceğim sizi. Asla sizi.
Asla affetmeyeceğim.
Dönüp de bakmadılar.
Sonra ben baktım ki dudağım bile kıpırdamamış, ağzım bile açılmamış.
Bağırmamış, konuşmamışım.
Hani söyleyecek çok şeyim var da kıyıp söylemiyorum der gibi
susmuşum.
Hayalim kırıldı anlatabiliyor muyum?
Biliyorum bin bir türlü denediğim hâlde hiç bir türlü anlatamıyorum.
Ah ediyorum.
Bu yüzden ah ediyorum.
Ah edince kendime çarpıyorum.
(Çünkü her ah bir kendine çarpıştır, içinde evcil hayvan niyetine ahlak besleyen insan için.)
Insan kendine çarparak parçalanınca
Aklının tutunacak elleri de kopuyor
Ya
Bunu bilerek ve kolsuz bacaksız ve yani pürüzsüzlüğüme güvenerek kendimi pencereden göğe bırakıyorum.
Uçmak rabbim ve dilek, pürüzsüz bir eylem.
En azından göğe çakılana dek....
Sayfa 42Kitabı okudu
·
4 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.