Ergenliğimin zirvesindeyken tanışmıştım Serra karakteri ile. O zaman kitabı büyük bir iştahla okuyup bitirmiştim. Yaşadığı her şeyi sanki ben de beraber yaşıyordum: aşklarını, düşüncelerini, arkadaşlık ilişkilerini ve aile diyaloglarını hep kendi hayatımla kıyaslardım. Ipek Ongun'u severdim, akıcı yalın bir dili vardır. Ortaokul lise çağlarında tam ihtiyacım olan manevi hazzı alırdım eserlerinden. Şimdi ara ara aklıma geliyor da bilinçaltımki bazı takıntılarımın kaynağını düşününce Serra'nın arkadaşları geliyor aklıma...
