"Acı Çekmenin İyiliği ve..."
- " (...) Acı çekme ile ilgili dinî yazılarda ve kötülük problemine dair bazı değerlendirmelerde yaygın olan bir tema, birey için böyle bir acı çekmeden kaynaklanabilecek ahlâkî ve ruhî değer konusudur. Bu husus, bu konu üzerine telif edilen yazılarda mühim bir temadır, çünkü birçok dindar insanın hayatında önemli bir rol oynamaktadır. Kişi, kayda değer uzunlukta bir süre devam eden zorluklarla uğraşmaksızın, sabrı nasıl öğrenecektir?
(Herkes şu duadaki ironiyi kabul eder: -Rabbim, beni sabırlı kıl ve lütfen bunu hemen yap!-) En derin anlamıyla sevgi, fedakârlık içeren sevgidir, fakat fedakârlık içeren sevgi, fedakârlık için bir vesile gerektirir; ve bu, genellikle bir tür acı çekmeyi içerir. Ancak bu noktada, bir çift ikazda bulunmak uygun olacaktır. İlki şudur: acı çekme, ahlâkî ve ruhî tekamül için vesile olabilmesine rağmen, bir acı çekme olayının "sebebi"nin, böyle bir vesile temin etmek olduğunu varsaymak akıllıca değildir. Elbette bu bazen öyle olabilir, fakat genellikle onun gerçekten öyle olduğundan emin olacak bir konumda bulunduğumuzdan kuşkuluyum. Bu faraziye, acı çekme başka bir insanı da etkilediği zaman, özellikle problemlidir.
Bir arkadaşın ânî ve beklenmedik ölümü, faydalı neticeler doğuracak şekilde, benim hayata karşı savsaklayıcı tavrımı yeniden düşünmeme yol açabilir, fakat buna bakarak arkadaşımın sırf ben böyle bir iç muhasebe yapayım diye öldüğünü iddia etmek, taş kalplilikten daha kötü bir şey olacaktır. Üstelik, bütün acı çekmelerin yararlı sonuçlarının olduğunu iddia etmenin cazibesine karşı koymalıyız; basitçe bakarsak, bunun haddinden fazla bariz karşı örnekleri bulunmaktadır, öyle olaylar ki acı çekme, görülebilen hiçbir faydası olmaksızın birinin hayatını mahvediyor. Ben bu hususta, -İyi, hatta hayvanî iyi (mesela bedensel sağlık veya ölçülü bolluk gibi), genel olarak iyinin evet, hatta ahlâkî iyinin- her hangi bir tür kötülükten çok daha verimli bir kaynağıdır..."
(William Hasker, İnsanın Özgürlüğü ve Kötülük Problemi, Tercüme: Fehrullah Terkan, Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi 53:1 (2012), ss.183-198)
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.