Bugün en az diğerleri kadar basit bir gün.
Kendimden başka birine zararım olmaz benim.
Yine geç kaldım. Ruhumla olan randevuma. Eften püften bahaneler buldum. - Ruhum bana inandı sandım.
Nereden bilirdim ki; asıl beni içinden çıkılmaz bir bilinmezlik cehenemine gömdüğünü. - Ruhum beni ele vermeye kararlı. İnsan kaçamıyor kendinden bir kaç adımdan öteye. Tam da her şey yolundaymış gibi oynadığın tiyatronun çat diye açılıyor simsiyah perdesi. İç-indekileri ilan ediyor kalbin. Susmuyor. Kimse susturamıyor. Çirkin bir çığlıkla ortalığa saçılıyor bütün kırık dökük hatıraların. Artık hiç bir şey basit değildi.
Sonay Karasu