Biz var olan her şeyin bir parçasıyız ve her şey de bizim bir parçamız. Ama bu gerçeğe ihtiyacımız olduğunda bizi ona geri dönmekten alıkoyan şey neydi? Ve bizden istenen şey tüm yaşamımız boyunca o zihin, beden ve ruh durumunda yaşamamız mıydı? Neden acı çekmeyi varlığımızın değişmez standartı olarak kabul ediyorduk?