Bir gün şiirlerimi bir kitap haline getirdiğimde üniversite zamanında Anneme yazdığım mektup bu kitapta ilk şiir olmalı demiştim bundan tam 20 yıl önce. Şimdi ilk şiir kitabım olan “Sonbahar ve Sen” “Anama Mektup” ile başlıyor. Bu mektup kitaba giriş mahiyetindedir. Sonra kitabın ilk bölümü olan “Sen” kısmı karşılıyor sizleri. Aşka dair, umuda dair, mutluluğa dair şiirler yer alıyor bu bölümde. Bazen sevgilinin isminde mistik bir hava buluyorsunuz, bazen bir doğum günü kutlamasında kendinizi... İki çay varken masada aşka dahil oluyor her şey ve sevgiliyi şiirin en güzel yerine yazıyorsunuz. Sevdaya düş olup uyuması bekliyorsunuz sevgilinin, bazen de sabaha özlem duyup aynı güneşe uyanmak istiyorsunuz. Bir damla şiir bırakarak sevgilinin avucuna kalmasını istiyorsunuz yürekten. Kitaplarla saklambaç oynarken ‘Ayraç’ umudun bittiğini ve vaktin ayrılığa gebe olduğunu hissediyorsunuz. İkinci bölümde ise “Sonbahar” hüznü giriyor kolunuza ve alıp götürüyor sizi sevgiliden uzak diyarlara... Daha bir gözleriniz doluyor, yeryüzünü kirletmemek adına içinize akıtıyorsunuz yaşlarınızı. Gitmenin zorluğu kaplarken yüreğinizi otobüs camları kadar soğuk bir veda el sallıyor size gözden kaybolurken. Hiç büyümüyorsunuz o yaştan sonra ve hep terk edildiğiniz yaşta kalıyorsunuz. En nihayetinde şu sözler son şiir olarak düşüyor kayda: “Sevmeyi sevilmeyi beceremedik Keşke ayrılığı becerebilseydik. Vedalaşıyoruz Ve dalaşıyoruz!” Bu kitabın her şiirinde, her sayfasında, her dizesinde hatta her kelimesinde kendinizden bir şey, belki de kendinizi bulabilmeniz temennisiyle siz değerli okurlarımın beğenisine sunuyorum. “Bu şehirde sonbahar Gönlümde hüzün var Ben hiç büyümedim Terk ettiğin yaştayım yâr.”

Sonbahar ve SenA. Talip Köktaş · Çizge Yayıncılık · 202018 okunma

··

91 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.