ÇİÇEK VE MERMİ
ben çilesiyim dünyanın
ellerim pranga
gözlerim karanlık dehlizlerin kaybolmuş yuvası
kafamdaki milyonlarca sayılara inat
yüreğimdeki kelimelerle
sesleniyorum
ey bu şehrin insanı
ölmenin ne kadarı zorsa
yaşamanın binlerce katı mübah
ben sana dünyanın parlak ve haykıran sesiyle yazıyorum
gelecekten korkuyorum
tesirli bir ağrı kesici koparılmış parçayım ben
parçalanışımın etkisini kuş cıvıltılarıyla örtüyorum
fersah fersah büyüyorum her gülüşünde
ben dünyanın binbir masalından hiçbirine
vasıl olmamış bir sıradan olarak
farklı dünyaların insanlarıyla haşır neşir
bu insanalr sessiz bir iz peşinde
hepsi kağıt parçalarına adamışken kendini
ben ne kadar da uzaklıyım onlara, olanlara
Bir ceset edasıyla
birden soğuyuveriyorum
kefenim taş ve çamur
kurduğum binlerce hayale karşı
unuttuğum milyonlarca gerçek
yaşıyorum ve yasama arzusu kemiriyor iliklerimi
daha fazla, daha fazla
Her şeyin daha fazlasını
daha fazlasıyla
biliyorum bu yüzsüzlüktür
aklıma vurduğum günah taşlarının acısı bu
yabancısıyım bu şehrin
haykırışlarım ve gülüşlerin
yanımda taşıdığım yüzlerce dolmamış kalem
hepsiye yazdığım tek bir doğru
ben kimseyi tanımam
insanı bilmem
zira çözümsüz kuramların
bilinen formulüdür parmaklarım
tüm bunlara inat
sana doğrulttuğum
en güçlü silahtır yüreğim
İster çiçek doldur
İster mermi.
|Emine Bey
Sayfa 6
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.