Sextus Empiricus, Septisizmi iki ana kola ayırıp kuramsal olgu-pratik olgu olarak değerlendiriyor. Ana hatlarıyla Şüphecilik hepimizin bildiği gibi her türlü bilginin dogmatizm sayıldığı, gerçek bilgiye ulaşabilmek adına kanıtlanıncaya kadar hiçbir bilginin net olamayacağını düşünür. Sextus, şeylerin oluşumuyla ilgili ortaya koyduğu kuramsal olgu ile her ne kadar çağının ilerisinde seyreden bir düşünce yapısına sahip olsa da bugün, kuramsal-pratik eylem dengesi yerini epistemolojik septisizm ve metodolojik septisizme bırakmıştır. Dolayısıyla septisizm bugün bilimin ana refleksini oluşturur. onun bu kadar hızlı ilerliyor olmasının geriplanında yatan şey tam olarak bu, kuşkuculuk. Sextus, algılar kişiden kişiye göre değiştiği için ya doğru bilgi bir çoktur ya da hiçbiridir der. herkesin hemfikir olamayacağını iddia etmesi sanırım en haklı olduğu noktaların başında geliyor. bugün insanların kuşkuculuk hakkında ilk söyledikleri şey genelde ''kafayı yersin.'' şeklinde oluyor. esasen kuşkuculuk bir davranış şekli değil bir düşünce şekli olarak kabul edilmelidir. septikler, sosyal çevrelerinin ne yapıp ne yapmadığıyla değil, doğru bilgiye nasıl ulaşılır sorunun peşinden gitmişlerdir. dolayısıyla kuşkuculuğun aslında iç huzura, düşünce dinginliğine ulaşma çabası olarak değerlendirebiliriz. İlk olarak kuşkucuların ve sofistlerin tez anti-tez ve sentez paradigmasını kullandıklarını söylemek mümkün. çünkü her tezin karşısına mutlak aynı güçte karşıt tez çıkarmaktaydılar. ve senteze ulaşmak için verilen bu uğraşı bugün bilimsel düşüncesinin özünü oluşturmuştu. felsefe tarihi açısından septisizm çok ama çok önemli bir noktada. sofistlerden sonra gelen her filozof mutlak suretle septisizm trambolinini kullanmış, adını hep gizli tutmuştur. kitap, bugün bilim dünyasına hakim olan düşüncenin manifestosu niteliğinde.