Harika..
Hyperion! -şimdi ateşli elimi tuttu ve sesi azametle yükseldi- Hyperion! Bana öyle geliyor ki, sen daha büyük şeyler için doğdun. Bu, seni eziyor. Genç savaşçılar gibi fazla çabuk düştün, henüz hedefin kesin, yumruğun güçlenmemişken. Ve doğal olarak isabet ettiğinden çok isabet aldığın için de ürkekleştin ve hem kendinden hem de her şeyden şüphelendin. Çünkü sen şiddetli olduğundan daha çok hassassın. Ama bununla hiçbir şey kaybolmuş değil. Eğer gönlün ve eylemin bu kadar erken olgunlaşmamış olsaydı, şimdiki gibi olmazdı zihnin, eğer düşünen insan, acı çeken, köpürüp coşan insan olmasaydın. İnan bana, güzel insanlığın o dengesini bu kadar temiz kabul edemezdin, eğer onu bu kadar çok kaybetmemiş olsaydın. Kalbin sonunda huzur buldu. Buna inanmak istiyorum. Bunu anlıyorum. Ama şimdi sonun geldiğini gerçekten düşünüyor musun? Kendini aşkının cennetine kapamak mı istiyorsun? Ve sana ihtiyacı olan dünyayı ayaklarının altına çölleştirmek ve üşütmek mi istiyorsun? Senin, ışık gibi, her şeyi canlandıran yağmur gibi ölümlülerin ülkesine inmen gerek; Apollon gibi aydınlatman, Jüpiter gibi sarsman, canlandırman gerek; aksi halde cennetini hak etmiyorsundur.
Sayfa 97Kitabı okudu
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.