Eğer bir yazarın içinde uçurum kaygısı barınmıyorsa okunmaya değer tek bir sözcük bile yazamaz. Yazar ondan yoksun ise eğer sizi eğlendirip, mutlu edebilir, hatta boş zamanlarınızda size eşlik edip zaten yeterince değersiz olan zamanınızın içini oyup değerli bir şey yaptığınız hissi bile uyandırabilir içinizde. Ama tüm bunların ötesinde şöyle bir soruyla başbaşa kalırız her zaman; bir şeyin değerli olup olmadığını belirleyen ne, ya da herhangi bir şekilde olmasının bir önemi var mı? Hiçbir zaman cevap veremeyiz buna çünkü öyle bir cevap da yoktur. Bu kitap hakkında açıkçası ne düşündüğümü ve ne yazmam gerektiğini bilmiyorum, bunun hakkında yazmak istememin tek sebebi gecenin bir vaktinde geçmeyen saatlerin ağırlığından kaçmak için bu yazıyla uğraşıyor olmamdır. Cioran bir yazısında, etrafımıza saçtığımız kelimeler oranında ölürüz, demişti. Aslında, eğer ölmeden kelimeleri harekete geçirecek gücü buluyor ve bunu hala bir kaçma aracı olarak kullanıyorsak bu kaçınılmaz olana karşı kendi varlığımızı hissettirme uğraşından başka bir şey değildir! Kitap hakkında hatırladıklarım çoktan uçup gitti tek bir cümle hariç o da şöyleydi: "İnsan bir girdaptır." Bu muhteşem cümleyi ömrümün sonuna kadar tekrarlayabilirim ama sonuna şunu da eklemek isterdim: "ondan kaçmayı başaramadığın her an boğulmanın sınırındasın..." kısacası her zamanki gibi çarpıcı aforizmalarla dolu bir Cioran klasiği daha ve sanırım artık okumaktan yoruldum ve onun yazmış olduğu kitapları okumaya bir son vermem gerektiğini hissediyorum. "Her kitap ertelenmiş bir intihardır," demişti bir yazısında. Bana göre bu belki sadece onun kitapları için geçerlidir. Artık herhangi bir bağlılığı kaldırabileceğimi düşünmüyorum onun için öncelikle bu kitapları okumayı belki sonsuza kadar erteleyebilirim ya da yeni bir çevirisi olduğunda tekrar okurum her neyse...

ParçalanmaEmil Michel Cioran · Metis Yayınları · 2020584 okunma

·

386 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Sisyphos