Hazlar ve Günler, Marcel Proust ile tanışma kitabımdı. Tanışma kitabı için doğru bir seçim miydi tam emin olamamakla beraber mektup türündeki eserlerinden başlamanın biraz daha uygun olabileceği görüşündeyim. Kitaba gelecek olursak; hani tatlı bir acısı var denir ya benim için de öyle bir kitaptı. Okurken zorlandım yeri geldi bir cümleyi 3 kere okudum..betimlemeler, psikolojik tahliller, kişilik analizleri, felsefi ve psikoloik öğeler.. ne ararsanız var cinsinden bir kitap oldu. Yazar bu kitabı 20 yaşlarında yazmış. Hayretler içindeyim normal bir insanı baz alarak konuşacak olursam 20 yaşında bu denli bir deneme yazmak bence imkansız. Ama Proust'un normal olmadığını göz önüne alırsak imkansız olmamış çünkü yazmış. 1 saat okudum 3 saat araştırdım, düşündüm..yoruldum okurken bazen odaklanamadım ya da evet mükemmel dediğim zaman da aniden kopmalar başladı. Nedeni konu bütünlüğünün olmaması, Proust'un kalemini açıklayan tarzda bir deneme kitabı olmasıydı. Proust'a göre insanı düşünmeye, üretmeye götürecek şey melankolik bir yalnızlık. Sanat, müzik, edebiyat, felsefe gibi aktüel varoluşumuzdan daha derin mevzular, daha yüksek ilgiler hep yalnızken ortaya çıkar diyor. Şehirden uzak, doğayla baş başayken o melankolik yanlızlığı hissedeceğinizi söylüyor. Sosyeteye mensup olmak insana bir erdem katmayacağı gibi daha da fenası insanı yiyen bir parazit olarak görüyor. Marcel Proust'un Kayıp Zamanın İzinde serisine başlamadan önce kalemiyle tanışmak istedim. Resmen edebi bir şölenle karşılaştım. Bu minvalde eserler okumak artık pek mümkün olmayabiliyor. Gerek çevirmenlerin kelime dağarcıklarının sınırlılığından gerekse ticari kaygılardan. Roza Hakmen burada devreye giriyor kuşkusuz. Proust'u da Roza Hakmen'den başkası çeviremezdi doğrusu.

Hazlar ve GünlerMarcel Proust · Yapı Kredi Yayınları · 20201,329 okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Begüm Değer