(Spoiler içerir) Zülfü Livaneli’nin Son Ada kitabını okudum. Kitabın adını anlatıcının kedisi koyuyor. Ona göre Son Ada, “son sığınak, son insani köşedir. Kitaptan kısaca bahsetmek gerekirse ütopik olan bir yerin daha sonra distopyaya nasıl dönüştüğünü ele alıyor. Bunu da ilk olarak martılar yapıyor. Adada yaşayan 40 ailenin hepsi elinden geldiği kadarını yaparak yaşıyorlar. Daha sonra 24 numaraları kişinin ölmesinden sonra adaya gelen Başkanın adaya gelmesinden sonra olaylar değişmeye başlar. Başkan ilk zamanlarda sevgi ve saygıyı aldıktan sonra güçlenmeye başlar ve güçlendikçe de ada halkını yönetmeye başlar. Yaptığı herşeyin demokrasi adı altında yaptığını söyler. Ama aslında yaptığı sadece kendi kararlarını demokrasi arkasına sığınarak uygulamasıdır. Ada halkı bu otoriteye baş kaldıramaz. Zaten kaldıranlar da ya cezalandırılır yada ada halkı tarafından kınanır. Başkanın gelmesi ile beraber adada yaşayan insanlar arasında kopukluklar ortaya çıkmaya başlar. Eskiden beraber eğlenen insanlar artık adada birbirlerini yolda görünce yüzlerini çevirecek hale gelirler. Başkan kendi emelleri için ada için yaptığı şeylerle aslında adanın kuyusunu kazmaktadır ve bunu gören sadece iki, üç kişidir. Bunlarda adada huzursuzluk çıkaranlar olarak anılır. Başkan insanlarla çatıştığı yetmediği gibi martılarla da çatışmaya başlar. Tabi martılara yenileceğini aklının ucundan bile geçirmez. Çünkü o kendini güçlü sanır. Hayatta her zaman güçlü kazanacak diye bir şey yok. An gelir en zayıf sandığın kişiler seni yener. Ve tam da öyle oldu. Ada ne kadar zarar görsede martılar kazandı. Çünkü insan gibi martıya zincir vurulmaz. Okumayan herkese tavsiye ederim.

Son AdaZülfü Livaneli · Doğan Kitap · 201351,2bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.