Ön sözde Cevat Çapan bu kitabı ilk kez okuyacak olan okuyucuları kıskandığı belirtmişti. Şimdi bu muhteşem romanın bitişiyle ne demek istediğini çok iyi anladım. Evet eğer henüz okumadıysanız sizler gerçekten kıskanılacak okurlarsınız çünkü harikulade bir baş yapıtla tanışmak üzeresiniz. Her kelimesinde, her satırında Hikmet Benol ’un aynalı odalarında kendi yansımanızın farklı bir zamanda oluşan görüngülerini izleyeceksiniz. Sizlere Hikmet Benol’u takdim edeyim biraz dilim döndüğünce. Hikmet muziptir, alaycıdır. Kafasında oluşturduğu sahnede, hayatın trajedisini mizahi unsurlarla yansıtarak oynatır. Hikmet bir kitap değildir; bu yüzden sonradan okunarak anlaşılamaz.Onu hemen yaşarken anlamalısınızdır. Pijama giyinmek gibi en rutin günlük işlerin bile intizamlı ve kapsamlı bir bilgi bütünü olarak Hayat Ansiklopedisinde maddeleştirilmesini ister Hikmet. Sevgisiyle bilgeliği arasında sıkışıp kalmış olmasına rağmen, her toplumsal baskıya karşı kafa tutabilen oldukça pervasız bir aydındır Hikmet. Gerçek nedir diye sık sık sorar Hikmet. Ve evet kötü oynanan her oyun gerçeğin vücut bulmuş halidir. Çünkü hayat, insanın bir kere geldiği ve provasız oynadığı oyunlardan oluşur Hikmet’e göre. Leonardo tablosundaki Yahuda’yı aramaktadır Hikmet. Kendini anlamakta zorlanır ve bu yüzden kadınlarla da sürekli hem kırgın hem sevgilidir. Tam anlamıyla batılı olmak isteyen bir doğuludur Hikmet. Ve zıtlıkların varlığında absürt varoluşuna uygun bir son koymanın telaşı her daim gezer aklında Hikmet’in. Son bir söz de Albayıma söylemek isterim. Bilir misin Albayım?! Bir hafta öncesine kadar Tutunamayanlar’ı okumuş, içime hapsetmiştim. Bir anda en sevdiğim roman olmuştu. Ama şimdi Turgut Özben’den bile daha çok sevdiğim Hikmet Benol beyefendi ile tanıştım.O Hikmet Benol ki, aklımın en derinlerinde yedi şaheserden bile eşsiz mimarisiyle içinde anlaşılamamış aydınların yattığı piramit mezarlar inşa etti. Lahitlerine oyulmuş hayat sloganlarında gerçeğin ışığı parlıyordu. Peki bilir misin Albayım?! Oğuz Atay diye bir dev geçti bu dünyadan. Mış gibi yapmayı bırakabilsek belki o zaman her şeyin çok daha anlaşılır, kolay ve mutluluk verici olacağını bize söyleyen bir Atay. Zamanı kısaydı ama anlattıkları bir çağa sığmayacak kadar genişti. Birey olarak bizi topluma yem etmeyip, her zaman fert olarak değerimizi bilmemizi isterdi. Teşekkürler Oğuz Abi Sevgi, özlem ve rahmetle…

Tehlikeli OyunlarOğuz Atay · İletişim Yayıncılık · 202230,9bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahadır Çavuşoğlu