Kitabın içinde o kadar çok İtalya'ya özgü özel isim var ki, Caroberto, Cunizza, Lorenzo, Valerius, Mucius, Porsenna, Piccarda, Costanza, Donati, Forese, Corso, Francesco derken bir İtalyan'dan daha çok İtalya tarihine maruz kalmış olabilirim şu an.
Cehennem bitti, cezaların daha vahşi olmasını ve daha rahatsız edici betimlenmesini isterdim aslında. Belki de Dante, insan bakış açısıyla Tanrı olmaya soyunurken ölümlülere kıyamamıştır. Şimdi sırada Araf ve Cennet var. Sonrasında da şükela ve bombastik bir inceleme