Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

Leylâ Vü Mecnûn 2801-2900 Âvâzı idi besî mülâyim Üslûbı dürüst usûli kâim Tahrîr ile her çekende âvâz Kuşlara dutardı râh-ı pervâz Gâhî gazel ü gehî kasîde İnşâ kılup ol sitem-resîde Sûz ile ohurdı gâh ü bî-gâh Bir niçe azîz anunla hem-râh Yazarlar idi tamâm şi‘rin Ohurlar idi müdâm şi‘rin Âlemlere ol garîb ü mehcûr Ekser bu sebebden oldı meşhûr Âvâzı vü zihni vü cemâli Kılmışdı mukayyed ehl-i hâli Kim olsa bu üç kemâle kâbil Demek olur ana zât-ı kâmil Peyveste kılup kemâlin izhâr Bu beytleri kılurdı tekrâr Bu gazel Mecnûn dilindendür Biz cihân ma‘mûresin ma‘nîde vîrân bilmişüz Âfiyet gencin bu vîrân içre pinhân bilmişüz Ger özin dânâ bilür taklîd ile sûret-perest Âlem-i tahkîkde biz anı nâ-dân bilmüşüz Bî-haberler şerbet-i râhat bilürler bâdeni Biz hakîm-i vaktüz anı tökmişüz kan bilmişüz Bilmüşüz kim mülk-i âlem kimseye kılmaz vefâ Ol zamandan kim anı mülk-i Süleyman bilmişüz Ayru bilmişsen Fuzûlî mescidi meyhâneden Sehv imiş ol kim seni biz ehl-i irfân bilmişüz Bu Leylînün bahâr-ı ömrine hazân erdüğidür ve Gül-bün-i hayâtına sarsar-ı noksân yetdüğidür Sâkî göze geldi neş’e-i mey Bir niçe kadeh yürüt peyâpey Azm-i tarab etdük ihtimâm et Zevkin tarab ehlinün tamâm et Bezm ehline câm-ı lâle-gûn dut Ammâ mana cümleden füzûn dut Zîrâ ki henûz nîm-mestem Gam silsilesine pây-bestem Hoşdur tarab ehlinün bu bezmi Dağılmağa olmasaydı azmi Hoşdur ferah ehlinün bisâtı Olsaydı sebât-ı inbisâtı Târîh-nüvîs-i hâl-i eyyâm Bu kıssaya beyle verdi itmâm Kim vasldan olmayup tesellî Mecnûndan olanda dûr Leylî Kesmişdi teallukın cihândan Kat‘-ı nazar eylemişdi cândan Bir fasl ki dest-i gâret-i dey Gül-zâr bisâtın eyledi tayy Mâtem-kede oldı arsa-i bâğ Mâtemde sürûd nâle-i zâğ Leylâ kimi oldı lâle mestûr Mecnûn kimi şâh-ı ergavân ‘ûr Renc-i yerekandan oldı eşcâr Lerzân ü zaîf ü zerd-ruhsâr Söndi gül ü lâlenün çerâğı Sarsar yeli zulmet etdi bâğı Gül bîm-i taarruz-ı havâdan Lâle sitem-i dem-i sabâdan Rahtını yaşurdı bağlarda La‘lini itürdi dağlarda Bir mâr misâli oldı her nehr Her nehrde su mesâbe-i zehr Yel âb-ı hayâtı âteş oldı Âteş yel içinde dil-keş oldı Gökden yere yetdüğinde bârân Her katra olup misâl-i peykân Gûyâ ki yetürdi bâğa bî-dâd Kim şu‘bede-i taharrük-i bâd Bir sihr ile âbı âhen etdi Andan ten-i bâğa cevşen etdi Bir gün bu havâda Leylî-i zâr Gam def‘ine etdi meyl-i gül-zâr Gördi gül ü lâleden eser yoh Envâ‘-ı şecerde berg ü ber yoh Sahn-ı çemenün safâsı getmiş Noksân-ı safâ kemâle yetmiş Ne sebze teninde tâb kalmış Ne berg yüzinde âb kalmış Mâtemkede gördi bûstânı Rikkat odına dutuşdı cânı Sûz-ı ciğer ile yana yana Şerh etdi gamını bûstâna K’ey bâğ nedür bu âh-ı serdün Men hasteye zâhir eyle derdün Men dahi senün kimi nizârem Bir gülden ırağ zerd ü zârem Ne devlet-i kurbine kabûlüm Ne ravza-i kûyşına vusûlüm Sen gerçi hazânasen giriftâr Elbette bahâra yetmeğün var Ümmîd-i visâl mende yohdur Senden gam ü gussa mende çohdur Arturdı gam ağladukça derdin Giryân göğe dutdı rûy-ı zerdin Bu Leylînün anasına vasiyyet etdüğidür ve Dûst yâdiyle dünyâdan getdüğidür Ma‘bûdına arza kıldı râzın Bildürdi gönüldeki niyâzın K’ey hâkim-i arsa-i kıyâmet Sultân-ı serîr-i istidâmet Nevmîdliğ âteşine yandum Bi’llâh bu vücûddan usandum Çün dûst yanında nâ-kabûlem Bi’llâh bu hayatdan melûlem Men şem‘-i şeb-i firâk-ı yârem Sûzân ü siyâh-rûzgârem Yandurdı meni cefâ-yı âlem Dinlemezem ölmeyince bir dem Derdüm ki vücûdum olsa bâkî Şâyed düşe vasl ittifâkı Pertev bırahanda âftâbum Bildüm ki vücûd imiş hicâbum Yâ Rab meni et fenâya mülhak Kim râh-ı fenâ imiş reh-i Hak Pâk idi duası etdi te’sîr Fi’l-hâl mizâcı buldı tağyîr Te’sîr-i havâ-yı nâ-münâsib Terkîbine za‘f kıldı gâlip Geldükçe ziyâde oldı derdi Teb-lerze ferâgatin giderdi Mahv oldı teb içre ol perî-veş Bir şem‘ kimi ki göre âteş Eksildi arakda hüsni tâbı Bir gül kimi kim geder gül-âbı Za‘f-ı teni ol makâma yetdi Kim bister içinde cismi itdi Bisterde taleb kılan nişânın Görmezdi vücûd-ı nâ-tüvânın Ref‘ oldı nişâne-i selâmet Mevtine görindi min alâmet Azm eyledi olmağa müsâfir Rihlet eseri çü oldı zâhir Ref‘ etdi hicâb-ı ihtirâzın Fâş etdi anaya gizlü râzın K’ey derd-i dilüm devâsı ane Şem‘-i emelüm ziyâsı ane Gam gizlemek ile câna yetdüm Tâ mümkin idi tahammül etdüm Hâlâ ki mukarrer oldı getmek Farz oldı bu sırrı zâhir etmek Olsun sana ey zaîfe rûşen Kim tîğ-i hevâ helâkiyem men Cismümde yoh özge derd tâbı İllâ gam-ı aşk ıztırâbı Men âşık-ı zâr ü bî-nevâyem Bir mâh-likâya mübtelâyem Sevdâsı ile yoh oldı varum Geçdi hevesiyle rûzgârum Çoh ârzû eyledüm cemâlin Bir gün görebilmedüm visâlin Hâlâ gederek gönülde sûzı Elden ne gelür bu idi rûzî Ancak değülem men-i perişân Ol yâr gamında zâr ü giryân Ol hem men-i zâra mübtelâdur Ser-geşte-i vâdî-i belâdur Mendendür anun cünûnı efzûn Kays iken olupdur adı Mecnûn Dâim geçürür gamumda eyyâm Bir gün ana hâsıl olmayup kâm Rüsvâ-yı zemâne oldı menden Âfâka fesâne oldı menden Bîhûde değül figân ü âhı Yahmaz mı meni anun günâhı Men kim gederem bu hâk-dândan Derdüm bu ki şerm-sârem andan Ey mûnis-i rûzgârum ane Gam-hârum ü gam-güsârum ane Men dâr-ı bekâya azm edende Dünyâya vedâ edüp gedende Mensüz çeküp âhlar figânlar Sahrâlara düşdüğün zamanlar Düşse yolun ol olan diyâra Arz-ı gamum eyle ol figâra Zinhâr ana olanda vâsıl Hoş kimsedür andan olma gafil Düş ayağına rızâsın iste Men mücrim içün duâsın iste Arz eyle ki ey vefâlu dildâr Cân verdi yolunda Leylî-i zâr Aşkunda yerine yetdi lâfı Da‘vâsınun olmadı hilâfı Söyle men-i zâr ü mübtelâdan K’ey aşkda lâf eden belâdan Halvet-geh-i ünse mahrem oldum Âzâde vü şâd ü hurrem oldum Sen hem gelegör teallül etme Men muntazırem tegâfül etme Ger sâdık isen bu yolda sen hem Sabr eyleme eyle terk-i âlem Gel kâm-ı dil ile olalum yâr Bir yerde ki yohdur anda ağyâr Dâim olalum bir evde hem-râz Kim çıhmaya daşra andan âvâz Hoş menzil-i emne bulmışem râh Bî-ta‘ne-i dûst ü cevr-i bed-hâh Menden seni eylemek haber-dâr Bismillâh eğer irâdetün var Çün kıldı vasiyyetini âhir Azm-i sefer etdi ol müsâfir Yâd eyledi yâr-ı mihr-bânın Vasl ârzûsiyle verdi cânın - Fuzuli -
·
73 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.