Selim İleri'nin kalemiyle daha önce tanışma fırsatı bulamadım. Nereden başlasam diye düşünürken Alzheimer hastalığına yakalanan annesi için yazdığı "Annem İçin" kitabı benim için öncelik kazandı.
Kullandığı dili yaklaşık 30 sayfa kadar benimseyemedim fakat sonradan alıştım. İlk 30 sayfa o kadar kopuk ve birbirinden bağımsız geldi ki bir ara kitabı bırakmak istedim. Ama ilerleyen sayfalarda kitap akıcı bir hal aldı.
Doğruyu söylemek gerekirse Selim İleri'nin anneciğinin hastalığını detaylı bir şekilde anlattığı bir kitap bekliyordum. Ama öyle olmadı.
Kitabın sonunda ise anneciğinin fotoğraflarının olduğu güzel bir bölüm var. Belki de beni en çok etkileyen yerlerden biri oldu. "Annemi siz de tanıyın, sevin istedim" demişti. O fotoğraflara baktıkça tanıdım ve sevdim. Herkes kendi annesi için kitap yazsa ne güzel olurdu diye düşündüm okurken, o fotoğraflara bakarken...