Bu aralar Türk romancılığında olduğu gibi Türk öykücülüğünde de yeni nesil yazarlarda bir yükseliş, bir kaliteli edebiyat kumaşı görüyorum. İnanın bu beni edebiyatımız adına mutlu ediyor. Yeni harman öykü yazarlarının içinde benim "duygu-özdurum öykücülüğü" ya da "zihinsel burkulma" edebiyatı olarak tanımladığım alanda güzel yazan kalemlerden birisi 
İsmail Korhan Çıkarmış olduğu #naylonkaplıpencere
Kısa öyküler, karakalem çizimler ve sonralara doğru da deneme-öykü karışımı yazınlardan oluşuyor. Hikayelerdeki zihinsel yoğunluk, kesitlerin canlılığına bakarsak yazın alanında çokça kalem oynattığını söyleyebilirim. Her hikayede eleştirel zihin pusuya yatmış okuyucunun karanlıktaki korkularına sesleniyor. Aynı zamanda toplumun kolunu kanadını kırdığı insalara da öykülerinde ev sahipliği yapıyor Öyküde yazılarımı sıklıkla takip eden arkadaşlar bilir en titizlendiğim konu Türkçe'nin kullanımıdır. Yazarın bunu başarıa geçtiğini söyleyebilirim.
Benim en sevdiğim yazıları "Tükeniş" ve "Körlük" oldu. En yoğun metaforlarla sadece karakterlerin dünnya görüşüne değil temsik ettikleri reel bir katmanın dünya görüşünü karakterlerin ruhuna üflemesi de etkileyici.
Alıntılar;
- Ve ben şeytanım korkmam Tanrı'dan bile. Ama o gün bu gündür korkarım bir kadının gidişinden.
-Yani anlayacağın; ne gidecek bir tanrıya sahibim, ne gelecek bir insana bu kirli pencerede. Ne olur söyle artık, hakikati bulacağım yer nerede,
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.