« Bu bir kişisel yıkım romanıdır. » Sokakta müzik yapan iki kadını izleyen kalabalığın önünde durdum. Kimse rahatsız olmadı. Bir, iki adım yana kayarak kadınları izlemeye devam ettiler. Görünürdüm ama kimse bundan rahatsız değildi. Yapmak istediğim şey de tam olarak buydu. Gözlerinin önünde olacaktım, amaçsızca yıkacaktım, ama onlar bunu anlamayacaklardı bile. Bir bölümde;"İşin önemi, nasıl baktığınla alakalıydı sanırım. Sonuçta Charlie Chaplin ile Hitler, aynı bıyığı taşıyordu." demiş. Okuyunca önce çok güldüm, sonra gri hücrelerim harekete geçti. Fazlasıyla doğru bir cümle. Chaplin'i sevenler kadar sevmeyenler, beğenmeyenler hatta kıskanıp, nefret edenler olduğu gibi; Hitler'i sevenler, inananlar, idol yapanlar da var(dı). Bu nasıl baktığımıza bağlı. Bir bölümde; "Yanlışı ve yalanı gizlemek isteyen herkes gibi gerçek kelimesini çokça kullanarak insanların inanmalarını bekliyordu." Aslında cümle her şeyi gayet açık anlatıyor. "Bir şeyi kırk kere söylersen olurmuş" misali yalana, tekrar tekrar gerçek diyerek, gerçekmiş gibi algılanması sağlanıyor. (aslında bu psikolojide mitomani olarak adlandırılıyor; kendi yalanını tekrar tekrar söyleyerek gerçek olduğuna inanma ve inandırma) Böyle algı operasyonları maalesef medyada çok kullanılıyor. Başta biraz kuşku ile yaklaşarak okumaya başlasam da, ilk sayfalar umduğum gibi çıksa da; sonrasında bir baktım ki hikaye beni sarmış, akıp gidiyor. Aslında hikayeler; çünkü iki ayrı hikaye paralel olarak işleniyor ve kitabın sonunda bu iki hikaye birleşiyor. Hayat (kurgu) onların yollarını kesiştiriyor. Kitabın bitmesi iki gün sürdü. (yılbaşı yoğunluğu olmasa bu kadar bile sürmezdi, elimden bırakmazdım) Küçük bir öneri: Kitapta ismi yazılmayan, -2 olarak adlandırılan karakterin ofiste iş yaparken dinlediği; bara gittiğinde ilk notadan tanıyıp, bildiği şarkıları dinlemeniz.

Ucuz SerserilerMazhar Furkan Torun · Puslu Yayıncılık · 20097 okunma

·

26 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.