Herkesin çocukluk yada gençlik yıllarında okuması gereken kadim bir kitap. Dosto nun nörolojik sorunları nedeniyle bize duyguyu böyle işletmesi betimlemelerda arşa çıkması bir mucize. Çocukluğumdan beri eserlerimde ilham aldığım 2 yazar vardı biri Tolkien öteki ise Dosto dur okadar. Suç ve Ceza'yı iki kez okudum. Bu ikinci kez tanıdığım birçok mesaj ve sembol var. Ana karakter, kendisini bir tür süpermen olduğunu düşünen ve kendini böyle düşünen diğerlerinden uzak durur, "biti" olarak adlandırdığı ve fakirleri paralarından aldatan bir rehinci öldürür. Suçluluk ve nefretle toplumdan ve ailesinden daha fazla yabancılaşır. Yürüyen bir çelişki, iyi ve kötülük yapıyor, şirkete özlem duyuyor ve hepsini parlatıyor, daha fazla yapmak için çok meşgul çünkü bütün gün etrafta yatıyor. Hikaye bir kurtuluş. Bence hikaye, toplumun zorunlu kıldığı cezayı veya Tanrı'nın gerektirdiği tövbeyi almanın, kendi vicdanımızın ve zihinlerimizin karşıladığı ceza ile günlük yaşamaktan daha kolay olduğunu gösteriyor. Haçımızı alıp suçlarımızı / günahlarımızı yok etmeye ve sonuç olarak gerçek sevgiyi ve mutluluğu hissetmeye değer. Hikaye, Lazarus'un İncil hikayesine atıfta bulunuyor ve gerçekten bir insanın ruhunun ölümden yükselen hikayesi. (az)

Suç ve CezaFyodor Dostoyevski · Can Yayınları · 2015159,8bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eren Yerlikaya