Okuduğum her sayfadan sonra bir gece bekçisi arıyordu gözüm. Fakat kitap konuşmayı terk etmiş bir gözlemciyi, anlatmak için doğmuşları ve bir psikoloğu anlatıyor. Siyasetle harmanlanmış ütopik bir yaşam görüyoruz kitapta. 1984’ü anımsatıyor çünkü toplum tek tipleştirilmiş, susturulmuş ve törpülenmiş. Duygunun son küllerini radyo yayınında bulabiliyoruz ancak. Aşkının yarattığı anaforlarda boğulan bir adam ve sonrasında haberler. Kimsenin tepki veremediği hatta konuşmayı unuttuğu bir dünyada konuşabilen tek kişi radyo sunucusu. Bu sebeple konuşmayı sonra da dinlemeyi unutmuş bir kadın sadece radyo sesini duyabiliyor. Bir yandan hayat akışına kendini kaptırmış bir psikoloğun A. ile tanışınca kendi iç dünyasına yaptığı dönüşü görüyoruz. Sanki herkes dinlenip dinlenmediğini bilmeden fütursuzca hayatını anlatmak için yaşıyor. Yazarın değinmek istediği en güzel ironi de bu. Yaşadıklarımızı avazımız çıktığı kadar bağırıyor, yaşayacaklarımız için defalarca dilimizi kesiyoruz.

Gece Bekçisinin RüyasıEnver Aysever · Doğan Kitap · 2017115 okunma

·

66 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.