Ay
Karanlık gece balçık gibi üstüme yapışıyor.
Gözlerim de çoktan kurumuş göz yaşı.
Içimde oluşan boşluk huzurla dolmuştu sanki.
Kulağımda nakaratı takılan ezgi .
Hep benimleymiş gibi .
Karanlığa bakıyor gözlerim, kaybolmak istiyorum
Penceredeki ışık çarsizce beni teselli ediyor.
Hep mi böyleydim?
Yolunu şaşırmış kuyruklu yıldızım.
Kendi ateşimle yanıp yok oluyorum.
Yarın olmasın doğmasın güneş hatrıma
Ne olacaktıki sanki
Sabah olsa ne, güneş yakacaktı tüm anıları
Ay benimle dertleşir, ben ona sorarım neden diğer tarafın bilinmez karanlığa bürünmüş ?
Oda mı dertliydi? Belki de göstermeyi istemiyor.
Belki o yüzden geceleri bizle dertleşiyor.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.