Kitabı ilk açtığımda 'eee hep Kafka konuşuyor sıkılırım sanki' dediğim sonunda küçük küçük bir kaç tane Milena mektubu bulduğum fakat
'bir insanın tek taraflı mektupları bu kadar güzel tat verir miymiş yahu' dediğim bir eser oldu.Duyguların derinliği,aşkın kelimelerle dansı,dokunmadan hissedebilme,yasak olan şeylerin hissettirdikleri...Çok şey söyleyebilirim ama kelimeler israf olur.Mektup tarzını sevdiğime kanaat getirmeme sebep olan eserdir kendisi:)Merak duygunuzu kitap boyu canlı tutan bir eser.Kısacası özeldi...
