Ebu Hureyre,den gelen kudsi bir hadiste şöyle geçmektedir: -"Ben kulumun zannı üzereyim. Kulum beni andığı zaman ben onunlayım. Beni içinden anarsa ben de onu kendi katımda anarım. Beni bir topluluk içinde anarsa ben de onu daha hayırlı bir topluluk içinde anarım. Kim bana bir karış {şibran} yaklaşırsa, ben ona bir arşın yaklaşırım. Kim bana bir kol [zira] yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım. Kim bana yürüyerek gelirse ben ona koşarak [her veleten} gelirim.353
Hadiste yakınlık ifade eden karış, zira', kulaç, yürümek, koşmak gibi kelimeler, Allah'ın kuluna rahmetiyle, icabetiyle yönelmesini ve kulunun amelinin kıymetine göre ücreti ve mükafatı çoğaltmasını ifade eder. Bu bir temsille anlatılmak istenmiştir. Tıpkı bir kişinin sahibine veya sevdiğine bir adım attığında sahi binin ona bir zira' yaklaşması, yürüdüğünde sahibinin ona koşması, onu kabul etmesi ve ona ikramda bulunması gibi. Bunun manası, Allah'ın kulunu muvaffak kılması ve kendisine yaklaştıracak amelleri işlemesini ona kolay kılmasıdır. 354
353.Hadis külliyatında hadisin değişik lafızlarla pek çok rivayeti söz konusudur. bk. Buhari, "Tevhid" 15; Müslim, "Zikr" 2,3; Tirmizi, "Daavat" 132; İbn Mace, "Edeb" 58; İbn Hıbban, Sahih, 11/35(328); Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, Xll/385(7422).
354.Araplar, bir kimsenin başka birisine yakınlığını ifade ederken bunu yer yer,"Falan kimse falancaya pek yakındır." cümlesiyle ifade etmişlerdir. ef·Kasri'ye göre hadiste kulun Allah'a yakınlığının zira' (kulaç), Allah'ın kuluna yaklaşmasının ise arşın kelimesi ile ifade edilmesi, yine meşy kelimesinin kula, hervele kelimesinin ise Allah'a izafe edilmesi, kulun Allah'a yakınlık kazanmada fıtraten zayıf olduğunu haber vermek içindir. Hadis metninde geçen ve mukayese içeren diğer kelimelerin de benzer bir özelliği vardır. Yani, Allah'ın lutfu ve inayeti ile kulun az bir ameli, Allah katında çok anlam ifade edecektir. (bk. el-Kasri, Tenbihü'l-Efoam, s. 129)
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.