EBEDİ KIŞ
Senden gelecek mesafeye yorgunum.
Artık bir hafif esintiye bile mağlubum.
Gözlerine bakınca kışı gördü ruhum.
Sözlerini de soğuk bürümüş olmalı.
Kulaklarım üşüdü ve büzüldü mutluluğum.
Sana giden yollar da karla kaplandı.
Sana ulaşmak için vardı bir umudum.
Fakat bu hava şartlarına o da dayanamadı.
Şimdi seni görmek bile zor durum.
Gözlerimin önünü sis bulutları kapattı.
Ben baharlı hayaller kurarken,
Zaten bir burukluk hissediyordum.
Sanki güneş ışığını kesiyordu ve
Gönlümü ısıtmıyordu hiçbir kelimen.
Kalın kıyafetlerden sıyrılmak tereddütüm.
Bana "üşütürsün sıkı giyin" dedin de,
Cümlendeki anlamın üzerini niye örttün ?
Oysa tabii, son sözünden belliydi işte.
Şimdi anlıyorum bu kış sensizim.
Ben ancak sen olmazsan üşüyebilirim.
Sen zaten bunu çok iyi bilirsin.
Son kez beni düşündüğün için teşekkür ederim.
Ve ilk defa bana karşı düşüncesizsin.
Beni sensiz ebedi bir kışa nasıl bırakabilirsin ?
☆ ~ GECE ~☆
··
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.