Hayatımda hiçbir kitabı okurken bu kadar delicesine ağladığımı hatırlamıyorum. Anlatılan hikaye o kadar çok içime dokundu ki. Okumamın ardından 5 sene geçmesine rağmen kitap hala ilk zaman ki tazeliğini koruyor bende.
Karakterimiz Akasya'nın yaşadığı acılar, evlat sevgisi beni o kadar derinden etkiledi ki. En çok da babasına karşı tesettürü için verdiği cihad...
Okuduğum için asla pişman olmadığım ve olmayacağım bir kitap oldu.
~Alıntı~
"İlk gözağrısı olmak herkes için değerli değildir. Zaten unutulan biri artık ilk gözağrısı olma unvanını kaybetmiştir. Son gözağrısı olmak mühim. Asıl unutulmayacak olan son gözağrısıdır, diyorum ben. Siz ne dersiniz?"
-Emine Şenlikoğlu