Sevgili Fyodor anladı, gerçekten anlıyor! Hayalperest, kendisini dünyanın geri kalanından kapatan ve kendi zihninde ve hayallerinde kaybeden kişidir. Tüm hayatı böyleydi. Hayatını hemen hemen bu şekilde yaşadı ve hiç umursamıyor, aslında, onu seviyor. "Ben bir hayalperestim. Gerçek hayattan çok az şey biliyorum ki rüyalarımdaki gibi anları yeniden yaşamaya yardım edemem, çünkü bu tür anlar çok nadiren yaşadığım bir şeydir. Bütün gece, bütün hafta, bütün yıl seni hayal edeceğim. Seni o kadar iyi tanıdığımı hissediyorum, yirmi yıldır arkadaş olsaydık seni daha iyi tanıyamazdım. Beni başarısızlığa uğramayacaksın, değil mi? Sadece iki dakika ve beni sonsuza dek mutlu ettin. Evet, mutlu. Kim bilir, belki de beni kendimle uzlaştırdın, tüm şüphelerimi çözdüm. Uyandığımda bana uzun zamandır bildiğim bir melodinin kopukluğu gibi geldi, daha önce bir yerde duymuştum ama unutmuştum, büyük tatlılığın bir melodisi şimdi bana geri geliyordu. Bana öyle geliyordu ki tüm hayatım boyunca ve sadece şimdi ruhumdan çıkmaya çalışıyor. ” “Taze bir rüya taze mutluluk! Hassas, şehvetli zehirin taze bir acele! Ona gerçek hayat nedir! Onun yozlaşmış gözlerinde yaşıyoruz, sen ve ben Nastenka, çok kıvrımlı, yavaşça, tatsız bir şekilde; gözlerinde hepimiz kaderimizden çok memnun kalmadık, hayatımızdan çok yorulduk "ve gerçekten, ilk bakışta her şeyin nasıl soğuk, suratsız, aramızda kötü mizah gibi göründüğünü görüyoruz ... Kötü şeyler! Ve düşünüyor olması hiç de şaşırtıcı değil! Ön plandaki en önemli figürün olduğu sihirli, animasyonlu bir resimde onun kadar büyüleyici, kaprisli, dikkatsizce ve özgürce bir araya gelen bu sihirli fantezilere bakın. elbette kendisi, hayalperestimiz, onun değerli kişisinde. ” Fakat aniden ve beklenmedik bir şekilde, hayat hayalpereste bir şey fırlatır ve bundan çok heyecanlanır. Her şeyden önce gerçekliğin o kadar da kötü olmadığını düşünmeye başlar - nihayetinde mantıklı olduğunu, belki de hiç gerekmediğini, hayallerinde gerçeklikten sığınmak için. Gerçeklik― bir kere daha iyi oldu. Yine de, acımasız farkındalık ona gelir, bunun kalıcı olması olmadığını anlar. Bütün bunlar sonsuz hayal dünyasında sadece bir ara idi. Hayalperest acı değil, küskün de değildir. Kabul eder. Bu küçük kesinti hayatını değiştirdi. “Sonunda, çok yıpranmış, tükenmez fantezinizin yorgun, zayıflamış, bitkinleştiğini hissediyorsunuz, çünkü eski ideallerinizden büyümek zorundasınız; kıymıklara çarptılar ve toza dönüştüler ve başka bir hayatınız yoksa, hayallerinizi kıymıklardan ve tozdan yeniden inşa etmekten başka seçeneğiniz yok. Ama kalp farklı bir şey istiyor! Ve eski fantezilerin küllerini kazmak boşuna, soğutulmuş kalbi ısıtacak ve vücuda çılgınca kan gönderen her şeyi canlandıracak yeni bir aleve hayran olmak için küçük bir kıvılcım bulmaya çalışıyor, gözleri gözyaşlarıyla doldur - seni çok iyi gösterebilecek her şey! ” Sonunda, her şey bu üçleme kadar kaynar; küçük bir ayık mutluluk anı. “Tanrım, bütün bir mutluluk anı! Bu bir insanın hayatı boyunca çok mu az? ” Ne kadar sevdiğim ve bunu okumaktan ne kadar hoşlandığımı ifade edemiyorum, kesinlikle benim her zaman favorilerimden biri haline gelmişti!

Beyaz GecelerFyodor Dostoyevski · Panama Yayıncılık · 201874,5bin okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Eren Yerlikaya