10. Sone
Ne yazık! Gönlün kimseleri sevmiyor,
Üstelik kendini umarsızca harcıyorsun.
Bilmektesin, niceleri senin aşkınla yaşıyor,
Fakat aşikâr ki sen birini bile istemiyorsun.
Öylesine esir almış ölümcül nefret seni,
İtirazın yok kendini arkadan bıçaklamaya.
Herkes beklerken tamir etmeni ,
Hazırsın güzel evini başına yıkmaya.
Başka türlü düşün ki bambaşka et fikrimi.
Nefretin evi güzel mi olacak sevgininkinden?
Göründüğün gibi ol, şefkatli ve samimi;
Ya da iyiliği esirgeme hiç değilse kendinden.
Aşkımın hatrına bir sen daha yarat,
Güzelliğini senden sonda onda da yaşat.
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.