قَالُوا يَا شُعَيْبُ اَصَلٰوتُكَ تَأْمُرُكَ اَنْ نَتْرُكَ مَا يَعْبُدُ اٰبَٓاؤُ۬نَٓا اَوْ اَنْ نَفْعَلَ ف۪ٓي اَمْوَالِنَا مَا نَشٰٓؤُ۬اۜ اِنَّكَ لَاَنْتَ الْحَل۪يمُ الرَّش۪يدُ
Demişlerdi ki: “Ey Şuayb! Babalarımızın ibadet ettiklerini terk etmemizi ve mallarımızda dilediğimiz gibi hareket etmeyi bırakmamızı namazın mı sana emrediyor? Şüphesiz ki