Şaşırdık mı?
“Orhan Veli 7 dil biliyordu. Japonca şiir yazabilecek kadar bilgiliydi. Genç yaşında birçok şairi atkisi altına almıştı. Türk şiirinde yeni bir dönem başlatmıştı. Başka bir ülkede doğsa uluslararası bir şair olurdu. Maalesef ülkemizde değeri bilinmedi. Onun çeyreği kadar sanatkar olmayanlar, lüks yalılarında oturup sefa sürdüler. Orhan Veli ise ceketsiz öldü ve öldüğünde cebinde 20 kuruş vardı..”
··
130 görüntüleme
“Ben Orhan Veli
Hususi hayatımı,
Anlatayım:
Evvela adamım, yani
Sirk hayvanı falan değilim.
Burnum var, kulağım var,
Pek biçimli olmamakla beraber.
Bir evde otururum,
Bir işte çalışırım.
Ne başımda bulut gezdiririm,
Ne sırtımda mühr-ü nübüvvet.
Ne İngiliz kralı kadar
Mütevaziyim,
Ne de Celâl Bayar'ın
Sabık ahır usağı gibi aristokrat.
Ispanağı çok severim
Puf böreğine hele
Biterim
Malda mülkte gözüm yoktur.
Vallahi yoktur.
Oktay Rıfat'la Melih Cevdet'tir
En yakın arkadaşlarım.
Bir de sevgilim vardır pek muteber;
İsmini söyleyemem
Edebiyat tarihçisi bulsun.
Ehemmiyetsiz şeylerle de uğraşırım,
Meşgul olmadığım ehemmiyetsiz
Sadece yazarlar arasındadır.
Ne bileyim,
Belki daha bin bir huyum vardır.
Amma ne lüzum var hepsini sıralamaya?
Onlar da bunlara benzer..”
“Ben Orhan Veli
1914'te doğdum.
1 yaşında kurbağadan korktum.
2 yaşında gurbete çıktım.
7'sinde mektebe başladım
9 yaşında okumaya,
10 yaşında yazmaya merak sardım.
13'te Oktay Rıfat'ı,
16'da Melih Cevdet'i tanıdım.
17 yaşında bara gittim.
18'de rakıya başladım ve şarkı söylemesini çok sevdim.
19 yaşında sonra avarelik devrim başlar.
20 yaşından sonra da para kazanmasını ve sefalet çekmesini öğrendim.
25'te başımdan bir otomobil kazası geçti.
Çok aşık oldum, hiç evlenmedim..”
“İstanbul'da Boğaziçi'ndeyim,
Bir fakir Orhan Veli'yim;
Veli'nin oğluyum,
Tarifsiz kederler içinde.
Urumelihisarı'na oturmuşum;
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum;
"İstanbulun mermer taşları;
Başıma da konuyor, konuyor aman, martı kuşları;
Gözlerimden boşanır hicran yaşları;
Edalı'm,
Senin yüzünden bu halim."
"İstanbulun orta yeri sinama;
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama;
El konuşur, sevişirmiş; bana ne?
Sevdalı'm,
Boynuna vebalim!"
İstanbul'da, Boğaziçi'ndeyim;
Bir fakir Orhan Veli;
Veli'nin oğlu;
Tarifsiz kederler içindeyim..”
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı.🌹
Bu yorum görüntülenemiyor
Orhan Veli çok değerli bir insan, evet. Belki de cebinde milyonlarca lirası olsaydı hiç şiir yazmayacaktı. Hiç bu açıdan baktınız mı?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.