İki yıl önce İzmir Kitap Fuarı'nda İş Bankası Kültür Yayınlarının standında almak istemiştim bu kitabı. Virginia Woolf'u az buçuk tanıyordum ama bir eseri tam olarak kavramanın o eserin yazarını tanımakla doğru orantılı olduğunu henüz bilmiyordum. Kitabı aldım o gün fakat ilk başta çok garip geldi ve okumaktan çekindim açıkçası. Bilmediğimiz şeylerden korkarız derler ya, o hesap belki de. Biraz araştırmadan sonra (bu araştırma hem Dalgalar hem de Woolf üzerineydi), kendime bir üçleme belirledim. Okuyacağım ilk kitap Kendine Ait Bir Oda, ikincisi Deniz Feneri üçüncüsü ise şu an incelemesini okuduğunuz Dalgalar'dı. Bu kitabı okuyana dek Virginia Woolf'un ideolojik kişiğini ve edebi kişiliğini biliyordum diyebilirim. Ama nasıl bir psikolojide yazdığını ve hayata nasıl bir açıyla baktığını hiç düşünmemiştim. Yorumumu iki açıdan yaparsam daha sağlıklı olacağını düşünüyorum: eserdeki teknik ve işlenen konunun depresifliği. Hayatımda okuduğum en depresif kitaptı. Virginia Woolf'un özel hayatını bu kitabı okurken araştırdım, hayatının çoğu döneminde intihara meyilli olması ve sonunda intihar ederek yaşamına son vermesi kitaptaki melankolik havayı da açıklamış oldu. Buna rağmen okuması çok zevkliydi. Bildiğimiz roman üslubuyla alakası olmayan ve oyun-şiir adı verilen bir teknikle yazmış bu romanı. İlk 30 sayfada adapte olmada biraz zorlandım ama sonlara gelene kadar çok güzel aktı. Ne anlatıyor diye soracak olursanız, 6 arkadaşın hayatının dönemlerini konu alıyor ama çok dağınık bir şekilde işlenmiş bu dönemler. Ve söylemem lazım, yazıldığı zamana karşın döneminin çok ötesinde bir kitap. Şu an yayımlansaydı best seller olurdu diye düşünüyorum. Kitapta beni en çok etkileyen kısım bu altı arkadaşın dostu olan, Percival'ın, ölmesi oldu. Belki de geride kalan bu insanların düşüncelerini kendimle çok bağdaştırdığım içindir ama çok sevdiğiniz bir arkadaşınızı kaybettiğinizde, ne söylemek isterseniz o vardı bu kitapta. Resmen benim cümlelerim yazılıydı. Bu kitabın incelemesini bu kadar uzun tutmamın bir sebebi kısmen kendime yazıyor olmam. Eğer buraya kadar okuduysanız bile size bir şeyler katmış olması muhtemel. Ben çok sevdim ve belki de bu kadar sevmemin sebebi benim de çok depresif olmamdır :) Tartışılır. Yalnız her kitabın bir zamanı var ve doğru zamanda okumayınca hiçbir şey alamıyorsunuz o kitaptan. Bu kitabın şarkısını da Tamino'dan Cigar ilan ediyorum. Okuyunuz, okutunuz ama kendinizden emin olunca. İyi okumalar.

DalgalarVirginia Woolf · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20193,081 okunma

·

65 views

maviyorum

@mavi86 ·

13 May 2020 13:49

Güzel yorumunuz için teşekkürler :)

Esma Saygın

@Esmaaca ·

15 May 2020 07:28

Benim de hayatımda okuduğum en depresif kitaptı intihar mektubu okumuş gibi hissettim okuyan herkes aynı kanıda

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşegül