İnsanların yürekleri arasındaki bağ yalnızca uyum üzerinden oluşmuyordu. Aksine, bir yaradan diğerine daha derin bağlar oluşuyordu. Acı acıyla, kırılganlık kırılganlıkla yürekleri birbirine bağlıyordu. Elemeli çığlıklar olmadan suskunluk, kan toprağa almadan affediş, insanın içini lime lime eden kayıplardan geçmeden kabulleniş mümkün değildi. İşte bu, gerçek uyumun kökünde var olan şeydi.
Sayfa 4 - Haruki MurakamiKitabı okuyor
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.