Bugün şöyle muazzam bir söze denk geldim...
Mevlana der ki;
"Dibi yosun tutan denizlerle ilgilenme,
sen dağları seyret.Yenik düşüyorsan özlemlerine aldırma, kalbindeki o uçsuz bucaksız sevgiyi hisset. Işıklar sönmüşse ve karanlıksa; ona da aldırma, ay ışığını seyret.
Sabret... Sabret ki her şey hissettiğin kadar derin ve sonsuz olsun. Sabret ki her şey gönlünce olsun..."
Şeb_i Arus'unda dünyanın heryerinden ve her dinden, din adamları gelmiştir.
Evinde iyi çevrilmiş bir Mesnevi bulunan bir evdeki insanların hayatlarinda, ümitsizlik diye bir şey söz konusu olamaz.
Şu aralar en çok ihtiyacım olan yazıydı..
desem ziyadesiyle kafidir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.