dudaklarımıza ah’ları toplanmış bir sessizlik asılıydı
oysa bir çift kelama dünyaları verirdik
ama sözcüklerin inceldiği yerde ayrılık düşmüştü
beyaz bir uykunun sessizliğiyle aramıza
artık kuşlar da
uçmaz
kadimken yara
aslında dünyayla yaşıt bir kayanın gözleri dediydi:
bir ormanın derinliğine çekilen yaralı bir hayvanın
iniltisidir dudaklarımızdaki “ah” mührü, diye
sonra durgun suların sırrına vurduk kalbimizi
yaşamak yara tanıklığı demekti çünkü...
Hıdır Kaya