“sokak prensesi” şairine
anlıyorum: ömre zarar her şey şiire yararmış
yerle gök arasında kararsız savruluyorum
bir asma bahçeyim çocukluk uykularında
ezik üzüm: düşlerin ve düşüşlerin fırtınası
uzun bekleyişler, yarım hayatlar gibi
ince sisler içinden boşluğa dağılıyorum
sarsılıyorum yerden göğe: aşk deniyor
gökçekimine uğruyor damarda durgun su
sokağa düşmüş prenseslerin uykusu
tedirgin karanlıkta tutkulara dönüyor
en uygunsuz yere kurulmuş ten salıncağı
fırtınadaki gibi sanılmış karışıklık
karşılıksız sorular içinde zaman kaçağı
geçmiş: bir asma bahçedir boşluğa sararmış
gelecek: şarabın bağbozumundaki esrik hışırtısı
anlıyorum: ömre yarar her şey şiire zararmış