Kitaba geçmeden önce üstadın benim gözümde Anadolu mayası ile yoğrulmuş milletimizin ‘vicdanı’ olduğunu belirtmek isterim. Eser baştan sona bir harikuladedir. Bazı şiirleri okurken şaşkınlığımla “Allahım bu nasıl bir yetenektir” dediğim çok olmuştur. En güzeli hangisi deseler inanın birini seçemem. Üstadın Allah, peygamber, islam, ümmet, millet sevgisi şiirlerinde çok açık görülmekle beraber okuyucuya da bu sevgileri aşılıyor. İnsan, yaşam, ölüm üçgeni ancak bu kadar güzel şiirlenebilirdi.
Minarede “Ölü var!” diye bir acı salâ…
Er kişi niyetine saf saf namaz… Ne alâ!
Böyledir de ölüme kimse inanmaz hâlâ!
Ne tabutu taşıyan, nede toprağı kazan…