İnsanların bana vereceği hiçbir şeyi istemiyorum.
Hiçbir armağanı taşımayacağım.
Aşkınızı istemiyorum, sevginizi, dostluğunuzu,
öfkenizi, acınızı, kederinizi istemiyorum.
Hayat, devasa pırlantadan yapılmış bir heykel gibi,
biliyorum, çok değerli ama taşımaktan yoruldum.
Gözlerimi kimseye vermeyeceğim. Onların gözlerini de istemiyorum.
Kendimi ne kendi gözlerimle,ne başkalarının gözleriyle görmeye tahammülüm yok.
Şarkılarla kitaplardan da vazgeçiyorum.
Her şeyden ve herkesten vazgeçiyorum.
Hayatı,daha kolay taşımak için küçük parçalara bölüyorlar,onlara hak veriyorum.
Taşınmayacak kadar büyük ve değerli,ama küçük küçük parçalara bölünmesine de rızam yok.
Ne o devasa pırlantadan yapılmış heykeli kucaklayacağım,ne onların küçük parçalara böldükleri pırlanta kırıntılarını cebime dolduracağım.
Ne kendi hayatımı istiyorum,ne onlarınkini.
"Cehennem başkalarıdır,"diyor Sartre,
"Cehennem başkalarının olmamasıdır,"diyor Garaudy.
"Cehennem benim,"diyorum ben.
Kurtarabilirmisiniz beni cehennemimden.
··
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.