Ali Haydar Haksal’dan ilk defa bir kitap okudum. Yalnızlık Sarkacı. Yazar günümüz hayatında insanların yaşlılık yalnızlığını anlatmış. Anlatılanlar, sıradan insanların sıradan olmayan yalnızlıkları. Biraz da ölüm tabi.
İşte kitaptan bir paragraf:
“Ölümün en güzeli, geride kalanları bıktırmayanı ve kendiliğinden geleniydi. Elden ayaktan düşmeden kendi kendine, gözlerinin içi gülerek bir iç rahatlığıyla teslim olmaktı. Ona yürür gibi, sevgiyle kucaklaşmaktı. Kendinden emin ve rahat.”
