Eğer sevgi sahip olmamaktan sahip olmaya uzanan yolda yatıyorsa, onun doğası sahip olmaya yönelik harekette tüketiliyorsa, o zaman "sahip olduğunda" o artık önceden olduğu şey olamaz. Yani artık sevgi olamaz. Aksine, onun enerji hissesi hazza ya da bitkinliğe dönüşür.
Sevginin bu sonucu -bir şeyden yoksun olan bir kimsenin söz konusu şeye duyduğu arzu- sevginin tam da bittiği anda yeniden doğacağı düşüncesi ile boşa çıkarılamaz.