Yusuf’un aynası düştü nasibine. Işığın şavkı vurdu içinin içine. Artık içinin mahrem sancıları ayıplanamaz. Artık küller altında tuttuğun ‘ah’lar uslanmaz...
Bir kıssa da pek çok fark edilen şey. Ruha tutulan bir ayna misali anlatılıyor kıssa ve içimize yapılan bir yolculuk oluveriyor. Bu şiirsel dilin içinde insan defalarca rüyalara dalıyor, düşünüyor, düşlüyor, düşüyor.
