Gönderi

İnsanlarla kitaplar arasında bir çok yönden benzerlik olduğunu düşünüyorum. Kullanılan üslupla içeriğin eksikliğini kapatmaya çalışmak, cafcaflı bir dış görünüşle ve afilli bir isimle kuru ve boş bir özü kaplamak gibi. Düz, sade, minimalist ayrıntılarla özünü bilen, gereksiz ayrıntılarla boğmayan yüreğe iyi gelişler gibi ya da. İç sesimin hep kullandığı bir söylem var: kıyafetler insanları doldurmaz, insanlar kıyafetleri doldurur. Ama bu günümüzde içseslere hapsolan düşünceler arasına karıştı, kazanan hep şekilcilik. Şair bu düşünceyi şu dizelerle ete kemiğe bürüyüp yanımıza yoldaş etmiş: " Dilce susup bedence konuşulan bir çağda biliyorum kolay anlaşılmıyacak." Özümüzü bilen halimizi anlayanlarla hemhal olmak duasıyla.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.