“Artık hiçbir şeyim yok diye geçirdim içimden, bu doğru değildi, bir sürü şeyim vardı. Ama neydi onlar aklıma gelmiyordu bir türlü.” Arvid Jansen’in hikayesi bu. Tüm gidişlerin ardından sağ kalabilmesinin. Ölüm ve ayrılıklardan sonra yoluna devam edebilmenin hikayesi. . Önce şaşkınlık. Ardından dibe vuruş. Tutunabildiği şeylerin teker teker ellerinde kalması. Üç kızı var aslında Tone, Tine ve Vigdis. Ve yazmaya devam ettiği bir kitabı. Ancak içindeki boşluk öyle derin ve karanlık ki.. Işığı henüz düşünebilecek durumda değil Jansen. Onun durumundaki erkekler gibi. Onun durumundaki pek çoğumuz gibi. . Per Petterson ile tanışma kitabım oldu Benim Durumumdaki Erkekler. Yazarın iki kitabı daha mevcut kitaplığımda. Neden bu kadar bekletmişim diye hayıflanmadım değil. Ama bu kitabıyla tanışmalıymışım, Arvid Jansen’i dinlemeliymişim. Petterson’un zaman atlamalı anlatımını, okuyucuyu karakterle bir yola çıkarmasını, sokakları beraber arşınlatmasını kendime çok yakın hissettim. Hani bilirsiniz bir yazar olur ve şöyle düşünürsünüz ‘ne kadar yazarsa yazsın sıkılacağımı ve kitabını yarım bırakacağımı sanmıyorum’. Bu eser bana bunu söyletti. Jansen daha yürüseydi, Vigdis babasının gözlerine hiçbir şey söylemeden bakmaya devam etseydi de sıkılmaz eşlik ederim yazılanlara.. . Norveççe aslından çeviride Banu Gürsaler Syvertsen yer alırken (ki çok sevdim!), kapak fotoğrafı Leif Ørnelund’a ait.

Benim Durumumdaki ErkeklerPer Petterson · Metis Yayınları · 202099 okunma

·

326 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hülya Açılan