“Siz yazıyı seçiyor değilseniz de yazı sizi seçiyorsa, yani yazmak ölümcül bir zorunluluğa dönüşüyorsa, üstelik artık yazmak da yetmiyorsa bir seçimden söz edilemez.“ diyordu bir röportajında Bekiroğlu. Ne kadar acı varsa o kadar yazı mı var o halde ? Denemeleri hep vardı. Şiirden, romandan çok denemeler ile kalemi mevcudiyetine hakimdi. Bir ara şiire başvurduysa da Mustafa Kutlu’nun tavsiyesi ile pek devam edemedi. Ama şiirsel üslubu kendini hep muhafaza etti. Şiir gibiydi. Gibiden biraz fazla benim icin,öğrencisi olan arkadaslarıma da imrenmişimdir belki de hala... Kalem tutuşundan, kelamın dili ile bütünleşmesine kadar tanıklardı. İmzası olmasa dahi yazılarında ezberlerttiği üslubu ile tanıyordum Nazan hocayı oysaki. Eksiltili cümleleri, kelime oyunları, virgülleri nokta ile müşterek olmasından benim de üslubum bu diyordu adeta. Her kitabı lezzetli fakat yol hali ile bilmediğimiz yollarda yürütmesi pek hoştu. Kitabın sayfalarını aralarken gönül hanesine davet eder gibiydi. İcabet ile müşerreftim. Bunlar benim kederlerim bakınız burada sevinçlerim, birkaç tane de hatıralarım var. Çevirin sayfaları gezdiklerim, gördüklerim, sevdiğim filmler, kitaplarım, öğrencilerim, öğretirken öğrendiğim mesleğim, çocuklarımın mezuniyetleri, sevdiğim hocalarım, içimde ukte kalan babam, ayracının nerde kaldığını dahi unutamadığım annem, babamdan yadigar kalan yazarlığım ve niceleri... Kalbini açması, kalemindeki mürekkebin,samimiyet ile hemhal olmasıydı. O dividini hokkasına batırdıkça kanattığı yalnız kendisi değildi. Evet roman olarak Nar ağacı âla, ama denemelerinde yol hali ile aliyyül-âla indimde. Nahifliğinin demlendiği, kitap dizdiği raflarda tekrar tekrar müşahede ettim. Rikkate bakınız efendim. Raflarında yazar iki dostu sırt sırta vermesi, altta kalsa olmaz, üstte koysam burda durmaz dediği satırlar ile saatlerce süren kitap yerleştirme serüveni. Kendi kitaplarına baktıkça dile gelmeyen, kaleminden sıyrılan mahcubiyeti de aşikardı. “Mavi Lale’nin yitiğine, Mor mürekkebin dağılmışlığına bakıyorum. İsimle ateşin yeni kapağına nefti gölgeli o meşum karanlığa değil de bir filbahri tutuşmasındaki şenlikli yangına bakıyorum. Önünde çakılıp kaldığım cümle kapısının basamaklarına bakıyorum. Cam ırmağı taş gemi, yüzebilenlerini biliyorum. Bütün bu isimler, bu resimler benden çıkalı ne kadar zaman ne kadar hayat geçmiş? Sanki benim değillermiş. Neyin telaşı bu bendeki ? Söz kimin ? Niye ki ? İsmim bana çok iğreti geliyor. Bütün bu kitapların sırtını, isim satırını duvara doğru çeviriyorum usulca. Ben, demekten utanıyorum. “ iğreti duran adı değildi halbuki, hep yazasınız... Kütüphane gibi dolu dolu Nazan Bekiroğlu. Derin bir yolculuk arkadaşı. Gezdiğimiz yerleri hikayeleri ile anlatan arkadaslarıma muhabbetim oldukça fazla. Gitmeden evvel küçük detaylarını bilmek keyif veriyor. Bu yolculukta da epey dinledim.En uzun geceyi Sarıkamış’ı, Çanakkale’yi, Cemil Meriç’in trajik aşkını, Tolstoy’un yıllar süren aşkını, Ayasofya hikayelerini, Safiye Erol’u... Ulaştıkça,ulaştırıyordu Bekiroğlu. Yeni bir kitaba, yeni bir filme, görülecek yerlere bu rehber niteliğinde olan kitapla gezdiriyor ve de hayat yolculuğuna dair satırları anlatıyordu. Tanışmayanlar için ilk izlenimin güzel olacağını düşündüğüm bir kitap. Naçizane tavsiyem seviyorsanız kalemini de okumayı ertelemeyin efendim :) bir de buraya kadar gelmişken kitapta bahsi geçen iki filmi de şuraya iliştirelim. •Baran •Dreams ( Yume ) “Odayı yarı yarıya dolaşmışız, en çok sevdiğim dolaplara geliyor sıra, beni ben yapan dediğim kitaplara. Ben onlara Hikmet kitapları diyorum.” tabiri üzerine not aldığım,almak isteyebileceğiniz kitapları da bırakalım: •Divanı Kebir •Füsus’ un baskıları •İslamın Güleryüzü •İslamın mistik boyutları •Can esintisi Görmek istediğiniz yerleri, yolculuk yapmak istedikleriniz ile gezesiniz. Keyfiyetiniz bol, kitabınız her dem yanınızda olsun. İstifadeli okumalar.

Yol HaliNazan Bekiroğlu · Timaş Yayınları · 20221,393 okunma

··

111 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Vildan