18. Yy Kolej Egitimi
Dersler, iki döneme bölünüyordu. Birinci dönemde üç sınıf vardı: Gramer, özellikle şiire ayrılmış yunan ve latin dili edebiyatı ve bir de uzanlatım (rhetorique) sınıfları. Uzanlatım, bir bilimdir: Büyük yazarların incelenmesinden, inandırmanın kanunlarını çıkarır; sonra onları kurallar ve öğütler haline getirir.
Öğrencilerin çoğu, koleji, ilk dönemden sonra terkediyorlardı. Ötekilerse, ayrıca iki yıl felsefe öğrenimi yapıyorlardı; biçimsel mantık, metafizik ve ahlâk üzerinde duruyorlardı. Biçimsel mantık, insan zekâsının ortaya koyduğu büyük eserlerin incelenmesinden usavurmanın kanunlarını çıkaran, giderek bir düşünme sanatı öğreten bir bilimdir. Öğrenciler matematik ve fizik de öğreniyorlardı; ne var ki, fizik, maddenin doğası ve nitelikleri üstüne usavurmalara indirgenmişti. Herşey, Aristoteles öğretisinin -kıyaslar halinde- bir açıklanışına varıyordu; kimi zaman, bir parça Descartes ve Locke da giriyordu işin içine.
Dersler, birinci dönemde aslında etkindi. Latince, çoğu kez doğudan yöntemle öğretiliyordu; konular bir yana, fransızca tek kelime yoktu içinde. Çok geçmeden dile egemen olan öğrenci durmadan latince ödev yapıyordu: Öyküler kaleme alıyor; nesir ve nazım masallar yazıyor; ağıtlar, neşideler, övgüler, savunmalar, söylevler düzenliyordu. İkinci dönemde, daha fazla ders vardı ve öğrenciler not alıyorlardı. Ancak, bir sorunun durumunu kavramak ve bir düzine kıyası izlemek, gençler için zor bir çabayı gerektiriyordu; konular, kıyaslı tartışmalarla sürdürülüyordu. Önde gelen kişilerle ana-babaların önünde temrinler, komediler, okuma ve tartışmalar, öğrenimi tamamlıyorlardı.
·
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.