Kitabı bugün bitirdim biraz aradan sonra.
Açıkçası Dostoyevskiye üzüldüm. Çünkü arkadaşları tarafından dışlanan bir karakter olmuş, ve ondan dolayı içine baya kapanmış. Aslında çok bilgili efendi bir insan ama arkadaşları onu kendilerinden farklı buldukları için ve o fakir olduğu için dışlıyor. Fakat dostoyevski pes etmiyor, yanlarından ayrılmıyor. Fakat aldığı alkol ve iç güdülerinin etkisi ile arkadaşlarının yanında kalmak için yaptığı her şey için özür diliyor. Ve alkollü kafası ile tanıştığı Lisa ile birlikte olduktan sonra ona anlattıkları ile onun düşüncelerini değiştiriyor. Ama Dostoyevski Lisa'dan nefret ediyor daha sonra, çünkü Lisa, Dostoyevski'yi hizmetlisi ile tartışırken yakalıyor ve Dostoyevski çok utanıyor. Bu hale düştüğünden dolayı Dostoyevski, Lisa'ya çok öfkeleniyor. Ama seviyor da çünkü o Lisa'yı istediği zaman ayağına kapatabileceğinj düşünüyor. En sonunda Lisa da gidiyor ve onu asla görmüyor.
Kitabı bitirince Dostoyevski'nin bu ayrıntıcı düşüncelerinden dolayı sürekli histerik krizlere girdiğini ve bu düşüncelerinin ona hayattan tat almasına engel olduğunu düşündüm.