Orhan Pamuk 'un Osmanli'da minyatur sanatinin dogunun ve batinin arasinda kalip en sonunda yok olup gitmesini anlattigi,her karakteri kendi agzindan konusturdugu romanidir.
59 bolumden olusan kitabin ismine ait sadece bir bolumu vardir.
16.yy sonunda gecen romanda batidaki resim sanatiyla,Osmanli'daki minyatur arasindaki farki tam manasiyla anlayabilyoruz.
Kitabi okurken yazarin bilgi vermek gayesiyle sanki beni bir tarih ansiklopedisi okuyormus hissine ittigini ,yazarin okura tepeden baktigi gibi bir dusunceye inanmama neden oldugu bolumlerin oldugunu da soylemeden gecemeyecegim.
Romanin karakterlerine geldigimizde Sekure karakterinin disinda anlayabildigim bir karakter yok gibi.Bunuda yazarin katili gizleme kaygisindan mi yoksa karakterleri kendi agzindan konusturmis fakat ne hissettikleri gorevini baska bir karaktere vermis olmasindan mi bilemiyorum.
Olumsuz elestirdigim yerlerin yaninda; cansiz varliklarin ,hayvanlarin ya da olum gibi olgularin ozenle ve buyuk bir dikkatle konusturulurken donemin sosyal yasamini,kulturunu ustalikla anlatildigi bir romandir...
