Schopenhauer bu eserinde insanların ıstırap ve sefaletinin, yine insanların kötülük temayülü ve budalalığından kaynakladığını ifade ediyor. İnsanların ahlaki eylemlerinde özgür olmadığını, eylemlerinin karakterinin değişmez sonucu olduğunu dolayısıyla insanları ahlaki noktada eğitmenin imkansız olduğunu dile getiriyor. Kötülüğün kaçınılmaz olduğu bu düzlemde devlete düşenin de caydırıcı yasalar koymak olması gerektiğini dile getiriyor.
